یه نیمکت

این عکس خیلی حس خوبی بهم میده، ینی انگار جایی رو که همیشه دنبالش بودم پیدا کردم. البته یکی از اون جاها ..

همیشه چه وقتی تنها بودم چه وقتی که دوست دارم با کسی باشم و همصحبت بشیم ، دوست داشتم جای خلوتی باشه ، دور از صدای ماشین ها و استرسی که صدای موتور ها به ادم میدن ، جایی که بشه چند دقیقه فکر کرد ، بدون توجه به نگاه ادم ها.

البته این عکس فقط حس اون مکان رو بم میده ولی نمیدونم همچین مشخصاتی داشته باشه یا نه .. :)

اینو گفتم که بگم ، جزو ارزوم هام اینه که این وبلاگ برام نقش این نیمکت رو بازی کنه و ادم هایی که میان توش بشینن کنارم رو این نیمکت و برای چند وقتی ( به اندازه ی روز هام عمرومون) حرفی بزنیم ، همو نقد کنیم ، از هم ناراحت شیم ، دوباره دوستی :) ، و در اخر رشد کنیم . 

فک نکنم خیلی ارزوی بزرگ و دست نیافتنی باشه . کلا تو زندگی چیزی بیشتر از این هم نمیخوام :)