نیمکتِ من

 خب امروز روز جهانی برنامه نویس ها بود و البته روز جهانی شکلات 😁.  خب راستش همونطوری که توی پست قبلم گفتم برنامه نویسی و دنیاش خیلی از وجود منو پر کرده و خب زهرا هم اینو خوب میدونه. دیروز وقتی از سرکار اومد با یک دسته گل و کیک جشن اومد داخل :) خیلی کیف داد. وقتی میبینم توی این دنیا فقط یه چیزاییه که اون درک کرده،‌ یه حس خوبی بهم دست میده، این دونفرگی خیلی ارزشمنده برام.  من راستش کنار زهرا برنامه نویس شدم و این بخش مهم وجودم در کنار اون رشد کرد و اینو خیلی دوست دارم. و اینکه این روز رو برام جشن گرفت، دیگه ته ارزش و پر شدن بود برام :) نه از اون خوشحالیای هیجانی، از اونا که وجود آدمو پر میکنه و هر وقت بهش فکر میکنی یه لبخند عمیق شکل میگیره روی صورتت. زهرا دمت گرم :) خیلی خیلی دمت گرم.